Iako broj dece koja žive na ulici, prose u haustorima i peru šoferšajbne na prometnim gradskim saobraćajnicama izmiče svakoj statistici, podaci Centra za integraciju mladih u okviru koga se nalaze dva svratišta za decu ulice, govore da se u njima trenutno nalazi oko 400 mališana.
To je kap u okeanu, jer procene govore da nekoliko hiljada dece samo u Beogradu živi i radi na ulici. Najveći broj identifikovane dece u uličnoj situaciji pripada romskoj manjini, a oni najčešće žive u izdvojenim neformalnim naseljima bez osnovnih sredstava za život, u kojima je prisutno višegeneracijsko siromaštvo.
„Prisustvo nasilja među supružnicima, gubitak jednog ili oba roditelja, porodične krize, zlostavljanje ili zanemarivanje najčešće su karakteristike porodica iz kojih potiču deca ulice. Ovi mališani izloženi su i visokom stepenu diskriminacije od strane prolaznika koji su skloni da ih šikaniraju, odnosno fizički i psihički maltretiraju”, istaknuto je na jučerašnjoj konferenciji pod nazivom „Međunarodni dan dece u uličnoj situaciji”, koji je organizovao Centar za integraciju mladih.
Kako je prilikom otvaranja ove konferencije istakao Marko Tošić, izvršni direktor Centra za integraciju mladih, koji već dvadeset godina realizuje različite usluge i programe namenjene deci koja žive i rade na ulici, samo tokom 2023. podržano je oko 1.700 dece kroz različite usluge i programe. On je istakao da se, prema podacima ovog centra, čak 76 odsto domaćinstava u neformalnim naseljima iz kojih najčešće potiču ova deca, identifikuju kao Romi i podsetio da se 12. april od 2012. obeležava kao Međunarodni dan dece u uličnoj situaciji.
„Uz podršku Crkvene svetske agencije iz Evrope (Church World Service Europe) i u saradnji sa profesionalnim istraživačkim timom koga su predvodili Oliver Tošković, profesor na Odeljenju za psihologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu, i Milica Pejović Milovančević, direktorka Instituta za mentalno zdravlje, uradili smo veliko istraživanje pod nazivom ’Nepovoljna životna iskustva u detinjstvu kod stanovnika neformalnih naselja’.
Najzabrinjavajući rezultat ovog istraživanja, koje je sprovedeno na uzorku od 505 stanovnika neformalnih naselja u Beogradu, uzrasta od 18 do 65 godina, u maju i junu prošle godine, glasi da je dve trećine njih doživelo tri ili četiri traumatična događaja tokom detinjstva”, upozorio je Tošić. Dodao je da je cilj ovog istraživanja bio da se ustanovi rasprostranjenost zlostavljanja, zanemarivanja, kao i drugih nepovoljnih okolnosti u detetovoj bližoj okolini – kao što su zloupotreba alkohola i droga, mentalna oboljenja, suicid u porodici i porodično nasilje, jer upravo ova iskustva utiču formativno na razvoj ličnosti.
Ovo istraživanje pokazuje da stanovnici neformalnih naselja u proseku imaju 3,8 deteta i roditelji najčešće postaju već sa 18,5 godina. Najveći broj ispitanika dolazi iz domaćinstava koje broje pet članova i u vanbračnom je odnosu sa svojim partnerom.
Samo 7,7 odsto učesnika ove studije ima diplomu srednje škole, a više od polovine njih nema završeno osnovno obrazovanje. Kada su u pitanju negativna životna iskustva, studija govori da je čak 68 odsto ispitanika doživelo četiri ili više negativna iskustva u detinjstvu – najčešće fizičko zanemarivanje, razvod roditelja, nasilje u zajednici, alkoholizam u porodici, psihološko zlostavljanje i nasilje nad majkom od strane njenog partnera.
Oko polovine ispitanika prijavljuje da u njihovoj porodici postoje bolesti koje je imao veći broj članova, a o zdravstvenom statusu ove populacije najbolje govori podatak da su u poslednjih godinu dana lekara posetili čak pet puta. Gotovo dve trećine ispitanika su aktivni pušači, sličan procenat konzumirao je alkohol tokom života, a deset odsto je koristilo drogu.