Građevinska industrija jedan je od većih zagađivača životne sredine zbog čega je istraživanje materijala koji smanjuju ispuštanje emisija ugljenika (CO2) i doprinose zaštiti životne sredine, postao imperativ današnjeg vremena.
Trka za manjim zagađivanjem najčešće vodi ka biomaterijalima, a poslednji takav izum dolazi sa Londonskog univerzitetskog koledža (London’s Global University).
Novi biometarijal uključuje žive cijanobakterije u providnim panelima koji se mogu postaviti na unutrašnje zidove zgrada. Kako mikroorganizmi unutar ovih panela rastu koristeći fotosintezu, izvlače ugljen-dioksid iz vazduha, a kroz proces biomineralizacije vezuju ga za kalcijum kako bi stvorili kalcijum-karbonat, čime zaključavaju ugljenik.
Nazvan je C-ELM odnosno cijanobakterijski inženjerski živi materijal, a može uhvatiti i sekvestirati do 350g ugljen-dioksida, dok će ista količina tradicionalnog betona emitovati čak 500g ugljen-dioksida. Zid od 150 kvadratnih metara obložen ovim C-ELM panelima zadržava približno jednu tonu ugljen-dioksida. Ovaj materijal je predstavljen je kao deo umetničke instalacije u Botaničkoj bašti St Andrews u Škotskoj, prenosi Energetski portal.
Zanimljivo je pomenuti da će istraživanje na C-ELM započeto tokom lockdown-a u Londonu za vreme pandemije koronavirusa, bez pristupa laboratoriji ili konvencionalnoj opremi. Na njemu je radio Prantar Tamuli, postdiplomac na odseku za biotehnički inženjering
„Razvojem C-ELM materijala želim da transformišem čin izgradnje budućih ljudskih staništa iz aktivnosti koja najviše emituje ugljenik u onu koja najviše sekvestrira ugljenik“, rekao je Tamuli. On je razvio C-ELM fokusirajući se na vrstu Kamptonema animale, fotosintetičke cijanobakterije koja raste u dugim nitima, što olakšava vezivanje mikroorganizama za okolni materijal unutar panela. Kalcijum-karbonat koji proizvode cijanobakterije pomaže u jačanju panela.
Paneli su dizajnirani da nude niz kozmetičkih i strukturnih prednosti za zgrade. Laki su, apsorbuju zvuk, dovoljno su prozirni da propuštaju svetlost i termoizolacioni su, čime se poboljšava energetska efikasnost zgrada.
Profesor Markos Kruz rekao je da je potencijal ovakvog biomaterijala je ogroman.
„Ako bi se masovno proizvodio i široko usvojio, mogao bi dramatično smanjiti ekološki otisak građevinske industrije. Nadamo se da ćemo povećati proizvodnju ovog C-ELM-a i dodatno optimizovati njegovu efikasnost kako bi bio bolje prilagođen za upotrebu u građevinarstvu“, rekao je on.
