Mnogima od nas se desilo da u frižideru zaboravimo sir, koji se pokvari, ali ništa se ne može porediti sa uzorcima sira starim skoro 3.600 godina koji su otkriveni na mumificiranim telima u severozapadnoj Kini.
Devedesetih godina prošlog veka, u grobnici Sjaoše u kineskom Tarimskom basenu, pronađeno je na stotine kovčega sa ljudskim ostacima. U nekim od sanduka, pored mumificiranih tela, bio je beli materijal identifikovan kao sir.
Strange Rocks Clinging to Mummies Could Be World’s Oldest Cheesehttps://t.co/QAilzJzYuU pic.twitter.com/bSIQM3K9Ne
— ScienceAlert (@ScienceAlert) September 26, 2024
Skora istraživanja, uz primenu moderne tehnologije i analize stručnjaka Kineske akademije nauka, uspeli su da potvrde da u tom materijalu iz bronzanog doba, postoji DNK materijal krava i koza i on je sada označen kao kefir krem sir (fermentisana hrana napravljena od kefira uz dejstvo bakterija i kvasca).
„Ovo je najstariji poznati uzorak sira otkriven na svetu“, kaže paleontolog Điaomei Fu iz Kineske akademije nauka i dodaje:
„Prehrambene artikle poput sira je izuzetno teško sačuvati hiljadama godina, što ovo čini retkim i vrednim pronalaskom.
Dalja analiza je pokazala da kefir sir ima visok nivo bakterije lactobacillus kefiranofaciens što ukazuje da su ovi mikrobi važni u fermentaciji kefira. Ti mikroorganizmi se i danas koriste za proizvodnju ove vrste sira, sa glavnim sojevima u Rusiji i Tibetu.
Istraživači su uspeli da povežu određeni drevni tip l.kefiranofaciens sa srodnim sojem koji potiče sa Tibeta, što sugeriše da su bakterije potekle sa teritorije današnje Kine.
Smatra se da su probiotički komadi kefir krem sira korišćeni za produženje roka trajanja običnog sira i za borbu protiv netolerancije na laktozu – nešto što je bilo mnogo češće u drevnom svetu. Ovaj proces bi olakšavao ljudima da bezbedno svare mleko koje proizvodi njihova stoka.
Istorija odomaćivanja
Tim istraživača je primetio da drevna bakterija lactobacillus kefiranofaciens, koju su proučavali, ima veću verovatnoću da izazove odgovore imunog sistema u ljudskim crevima. Drugim rečima, ova vrsta bakterije se vremenom sve više odomaćivala u ljudskom organizmu, a istovremeno je poboljšala i svoje sposobnosti kao agensa za fermentaciju mleka.
„Ovo je studija koja nam omogućava da posmatramo kako je bakterija evoluirala u poslednjih 3.000 godina“, kaže Fu.
Proizvodnju sira možemo pratiti oko 7.000 godina unazad, iako je, naravno, ostalo vrlo malo dokaza nakon toliko vremena.
Razlog za prisustvo sira u grobovima nije jasan, ali pošto je to nešto što se smatralo delikatesom, verovatno je da su komadići sira oko tela pokojnika, postavljani za slučaj da mu je potreban u drugom, zagrobnom životu.
„Detaljno proučavanje drevnog sira može nam pomoći da bolje razumemo ishranu i kulturu naših predaka. Ovo je samo početak, a sa novom tehnologijom se nadamo da ćemo istražiti druge ranije nepoznate artefakte“, istakao je Fu.
Istraživanje je objavljeno u časopisu Cell.
